اطلاعات عمومی گوگرد

اطلاعات عمومی

گوگرد عنصری، جامد زرد رنگ و یا مایع کهربایی مایل به زرد می باشد. گوگرد و گرد گوگرد آتشگیر بوده و در صورت سوختن گاز دی اکسید گوگرد تولید می نمایند. توده گوگرد جامد با سرعت متوسط می سوزد در حالی که سوختن غبار گوگرد با انفجار همراه است. عواملی مانند اصطکاک، الکتریسیته ساکن، حرارت، جرقه یا شعله به اشتعال گوگرد کمک می نمایند.

 گوگرد در حرارت حدود 140^oC به صورت مذاب با بوی خاص تخم مرغ گندیده می باشد که در اثر تماس ایجاد سوختگی می نماید. در فضای خالی بالای مخازن نگهداری گوگرد مذاب، غلظت بالایی از H₂S تجمع می نماید که در صورت استنشاق یا جذب پوستی خطرناک می باشد. متصاعد شدن H₂S از گوگرد مذاب در حین فرآیند سرد شدن صورت گرفته و همچنین عواملی مانند حرارت بالا، اختلاط و یا تماس با اسیدها و یا نمک های اسیدی این عمل را تسریع می نماید. قرار گرفتن در معرض گوگرد منجر به ایجاد حساسیت در چشم، پوست و دستگاه تنفسی می گردد.

 

مشخصات و خواص فیزیکی و شیمیایی گوگرد

نام شیمیایی

گوگرد

شماره CAS

9- 34- 7704

شماره DOT

جامد(1350) مذاب(2448)

آتشگیری

قابل اشتعال

نقطه اشتعال (oC )

188- 168

نقطه جوش ( oC )

444

نقطه ذوب oC ) )

119

وزن مخصوص (kg/L)

92/1-07/2 (جامد )  811/1 (مذاب)

فشار بخار mmHg (در 20oC)

001/0

محدوده غلظت قابل انفجار (g/m3)

1400- 35

pH

حدود 7

حلالیت

نامحلول در آب سرد وگرم ;محلول در دی سولفید کربن، بنزن، تولوئن، کلروفرم، اتر، آنیلین گرم، تترا کلرید

 

بالا

اثر بر سلامت

مطالعات نشان می دهد که در بخش هایی از آسیا مقادیر زیادی گوگرد در هوا وجود دارد که استنشاق آن می تواند بر سلامتی موجودات زنده اثر بگذارد. گوگرد، علاوه بر اینکه  به طور طبیعی در محیط وجود دارد، در نتیجه فعالیت های مربوط به استخراج نفت به محیط وارد شده و در اثر فعالیت بیش از اندازه و غیر استاندارد پالایشگاه های نفت تأثیر نامطلوب بر کیفیت هوای منطقه به جا می گذارد.

 

ملاحظات اضطراری: در صورت استنشاق کشنده است. جامد و مایع آتشگیر. منجر به ایجاد حساسیت در دستگاه تنفسی می گردد. باعث آسیب به ریه ها، پوست، سیستم اعصاب مرکزی، دستگاه تنفس، عدسی و قرنیه چشم می گردد.

 

استنشاق

 

تماس کوتاه مدت: استنشاق مقادیر زیاد از هر نوع گرد و غبار، می تواند بر شفافیت و عملکرد ریه اثر بگذارد. داده های موجود حاکی از این است که این ماده مضر نبوده ولی تا حدودی حساسیت زا می باشد. در مورد گوگرد مذاب گاز هیدروژن سولفاید متصاعد می گردد که در غلظت بالای ppm 150 به کمک حس بویایی قابل تشخیص نیست. در صورت استنشاق کشنده است، از طریق تأثیر بر عملکرد سیستم اعصاب مرکزی باعث نقص و از کار افتادگی سیستم تنفس می گردد. از آثار قرار داشتن در معرض مقادیر زیاد از این ماده می توان به سر درد، سر گیجه، پریشانی، درد قفسه سینه، از بین رفتن حس بویایی و هوشیاری و در نهایت مرگ اشاره نمود. احتمال تورم غشاء مخاطی بینی، التهاب گلو، برونشیت، سینه پهلو، تورم ریه و سرانجام سیانوز نیز وجود دارد.

 

تماس دراز مدت: تماس مداوم باگوگرد سبب ایجاد سوزش در غشاء مخاطی، برونشیت همراه سرفه، خلط و تنگی نفس می شود.

تماس با پوست: تماس گوگرد مذاب با پوست ایجاد سوختگی، التهاب و تاول نموده و باعث ناراحتی پوست می شود. 

 

تماس با چشم:سرخی، خارش و سوزش چشم . احتمال ناراحتی قرنیه و تاری آن وجود دارد.

 

بلع: باعث ایجاد سوختگی در دهان، گلو و معده شده، تماس مستقیم با گوگرد مذاب سوختگی های شدید حرارتی ایجاد می نماید.


 بالا


دسته بندی خطر

توجه: محصول حاوی هیدروژن سولفید می باشد که گازی شدیداً سمی و آتشگیر بوده ودر صورت استنشاق غلظت های خاص، منجر به مرگ می گردد. در چشم، پوست و دستگاه تنفس ایجاد حساسیت می نماید. از تماس با رطوبت و بخار جلوگیری گردد. از آنجا که این گوگرد مذاب به هنگام حمل ونقل داغ می باشد، خطر سوختگی حرارتی وجود دارد. در حالت داغ و یا به هنگام سوختن، دی اکسید گوگرد تولید می گردد.

 

عبارت ریسک

 

R10 آتشگیر

R36 صدمه به چشم

R37 صدمه به دستگاه تنفسی

R38 صدمه به پوست

 

 عبارات ایمنی

 

S16 دور از منابع شعله زا نگهداری شود. استعمال دخانیات ممنوع

S22 عدم استنشاق غبار حاصل

S25 ممانعت از تماس با چشم

 

 

رتبه بندی خطر برای گوگرد عنصری
																								HMIS		NFPA		درجه بندی
																								جامد	مذاب	جامد	مذاب	0: حداقل
اثر بر سلامت																								2	2	2	2	1: جزیی
خطر آتشگیری																								2	1	2	2	2: متوسط
خطرات فیزیکی																								0	0	0	0	3:بالا/وخیم
موارد خاص																												4:شدید/بسیار حاد

 

HMIS: Hazardous Material Information System (USA)  

NFPA: National Fire Protection Association(USA)

 
 بالا



کنترل تماس 

ملاحظات ویژه: اصول مربوط به کار ایمن حتماً رعایت گردد. باید توجه داشت که گوگرد از راه پوست نیز جذب شده و این امر منجر به افزایش میزان تماس با این ماده می گردد. کنترل های مهندسی یکی از راه های مؤثردر کاهش میزان تماس می باشد.

حدود مجاز تماس با  گوگرد
PEL=10 ppm TWA (8-hours) ;  asdust			OSHA
OEL (TWA , 8 -hours) = 10 ppm ;  asdust			______
TLV= 10 ppm (TWA , 8 -hours) ; inhalation (asdust)			ACGIH

کنترل مهندسی و فنی: در صورت تولید غبار، دود و یا مه در عملیات با استفاده از روش هایی مانند محصور نمودن، سیستم تهویه گازهای خروجی و یا سایر کنترل های مهندسی، مقادیر ماده مضر تولید شده کمتر از حدود مجاز تماس نگاه داشته می شود.

 

وسایل حفاظت فردی

 

توجه: روش های کنترل در محیط کار بهتر از وسایل حفاظت فردی می باشند، اما در مواقع خاص استفاده از وسایل حفاظت فردی لازم می باشد. قوانین OSHA 1910.132 کارفرمایان را ملزم به تعیین و تهیه این وسایل متناسب با خطر موجود و نیز آموزش پرسنل برای نحوه و زمان استفاده از این وسایل می نماید.

 

محافظت از چشم: عینک ایمنی حفاظ دار

محافظت از بدن: روپوش آزمایشگاهی

محافظت از دستگاه تنفس: NIOSH برای غلظت بالاتر از 100  ppm سولفید هیدروژن ماسک های از نوع هوا رسان را توصیه می نماید.

پوشش دست ها: دستکش از جنس نئو پرن، پلی وینیل کلراید، وینیل و یا پلاستیک

پوشش پاها: کفش های صنعتی

بالا



کمک های اولیه

چشم:پلک ها را با دست باز و چشم را به مدت 15 دقیقه با آب فراوان شستشو داده در صورت تداوم حساسیت و خارش مشاوره پزشکی توصیه می گردد. 

پوست: در صورت تماس با گرد گوگرد، موضع با آب و صابون شسته و در صورت بروز و ادامه خارش مشاوره پزشکی توصیه می گردد. در صورت تماس با گوگرد مذاب، از آب جاری سرد برای شستشوی موضع استفاده شود. به دلیل دارا بودن خاصیت ضد عفونی کنندگی، بهتر است پوسته گوگردی برداشته نشود. به پزشک مراجعه گردد.

 

بلع: مصدوم  وادار به استفراغ نشود، مگر به توصیه افراد متخصص در امور درمانی. در صورت هشِار بودن مصدوم، دهان با آب شستشو داده شود. هیچگاه به فرد بیهوش از راه دهان چیزی داده نشود. در صورت بلع مقادیر زیاد، مشاوره و نظارت پزشکی توصیه می گردد.

 

استنشاق: مصدوم به محیط عاری از آلودگی منتقل گشته و در صورت سختی تنفس، از گاز اکسیژن استفاده گردد. در صورت توقف تنفس، توسط افراد آموش دیده تنفس مصنوعی داده شده و در صورت توقف قلب احیاء قلبی - رِیوی (CPR) انجام گیرد. مشاوره پزشکی برای تورم و ضایعات مزمن ریوی توصیه می گردد.

بالا

جابجایی، انبارداری و حمل و نقل
 

احتیاطات: میزان گاز H₂S موجود در مخازن باید به طور مرتب و دوره ای کنترل گردد. از مجاورت با ترکیبات ناسازگار اجتناب گردد.

 

مدیریت وجابجایی: گوگرد مایع نیاید در ظروف حاوی حتی مقادیر اندک از هیدروکربن ها و یا رطوبت نگهداری گردد. برای خروج گازهای حاصل و کاستن از فشار آن، پوشش های محافظ بآرامی برداشته شوند. در هنگام بارگیری و تخلیه مراقبت های ویژه در مورد غلظت های خطرناک گاز هیدروژن سولفید باید صورت گیرد.  

انبارداری: گوگرد جامد در محیط خنک (ترجیحاً کمتر از 30^oC) و با تهویه مناسب نگهداری شده و از ایمنی وسایل و کلیدهای برق اطمینان حاصل نمایید. گوگرد جامد در جعبه و بصورت قالبی نگهداری شده و مخازن نگهداری باید خشک نگهداشته شوند. از نور مستقیم خورشید محافظت شده و به طور دوره ای از لحاظ نشت مورد بررسی قرار گیرد. حضور هیدروکربن ها منجر به تولید گاز سولفید هیدروژن آتشگیر می گردد. به منظور کاهش خطر جرقه از وسایل غیر آهنی استفاده شود.

گوگرد مذاب باید در دمای بین 149-127 درجه سانتیگراد و در محفظه های ویژه مجهز به لوله های حاوی بخار آب گرم، نگهداری شود .لوله کشی باید به گونه ای باشد که بخار بتواند برای مقابله با هر آتش سوزی احتمالی به کار گرفته شود. محیط باید سیستم تهویه مناسب داشته باشد.

 

مواد ناسازگار: جدا از کلرات ها، نیترات ها و سایر اکسید کننده ها نگهداری شود. در محیط مرطوب در ظروف استیل خوردگی ایجاد می نماید. با ذرات ریز فلزی، فلزات قلیایی و اسیدهای معدنی سریعاً واکنش می دهد.

 

 

اطلاعات مربوط  به حمل و نقل
نام								گوگرد مذاب
شماره شناسایی (DOT)								2448
گروه خطر								1/4(قابل اشتعال)
بسته بندی								گروه III(حداقل خطر)
نام								گوگرد جامد
شماره شناسایی (DOT)								1350
گروه خطر								1/4(قابل اشتعال)
بسته بندی								گروه III(حداقل خطر)

  


بالا



اطفاء حریق

اطلاعات مربوط به انفجار و آتشگیری
قابلیت احتراق					در دمای بالا قابل اشتعال است
دمای خود اشتعالی (oC)					85/213
نقطه اشتعال (oC)					85/206
غلظت قابل انفجار در هوا					1400- 35 میلی گرم در لیتر
محصولات احتراق					اکسید های گوگرد

 

توصیه ها و شرایط اطفاء حریق

• در بالاتر از دمای اشتعال و در حضور جرقه، در محیط باز خطر آتش و در محیط بسته خطر انفجار وجود دارد.
• از پودر خشک مواد شیمیایی، گاز دی اکسید کربن و شن و ماسه برای خاموش نمودن آتش استفاده گردد.
• استفاده از آب برای اطفاء حریق ناشی از گوگرد مذاب، به دلیل بالاتر بودن دمای آن از دمای جوش آب، خطرناک می باشد. آّب سریعاً به بخار تبدیل شده و مقدار زیاد آب باعث پخش گوگردبه فرم قابل انفجار می گردد.
• از آب فقط به منظور خنک نمودن محیط استفاده شده و از تماس آن با گوگرد مذاب اجتناب گردد.

می توان از آب برای دور نمودن مواد پخش شده از منبع آتش استفاده نمود، در اینصورت آب استفاده شده به فاضلاب های عمومی وارد نشود.

بالا



نشت تصادفی و انهدام ضایعات
احتیاطات شخصی

• سرِیعاً با افراد امدادگر تماس گرفته شود.
• افراد غیر لازم ازمحل دور شوند.
• از وسایل حفاظت فردی مناسب استفاده گردد.
• در خلاف جهت جرِیان باد و دور از مکان آلوده ایستاده و با مراجع ذیصلاح محلی تماس گرفته شود. 

 احتیاطات محیطی

• از پخش و ورود مواد به خاک، راه های آبی، زهکش و فاضلاب ها جلوگیری شود.
• محیط آلوده ایزوله شود.
• ازهر گونه عامل ایجاد جرقه و شعله اجتناب گردد.
• مواد پخش شده در حداقل فضا جمع آوری شوند.
• تا حد ممکن و با استفاده از روش هایی مانند خلاء مواد نشت یافته به داخل محفظه های بسته جمع آوری گردد، در غیر اینصورت سطح آن با مواد خنثی و قلیایی مانند سنگ آهک پوشانیده شود تا زمانی که عملیات جمع آوری و باز یافت انجام گیرد.

 بالا                                                                                                  

 

آثار زیست محیطی

 

اصولاً عنصرگوگرد غیر سمی بوده، خطر گوگرد مذاب به دلیل درجه حرارت بالای آن می باشد. تحت شرایط خاص حرارتی هر دو فرم جامد و مایع قادرند گاز هیدروژن سولفید و دی اکسید گوگرد تولید نمایند. در غلظت های بالا این گازها باعث ایجاد حساسیت در چشم و دستگاه تنفس شده و کندی تنفس، بیهوشی و مرگ به همراه خواهند داشت. در مورد گاز هیدروژن سولفید نباید به حس بویایی به عنوان علامت هشدار دهنده اطمینان نمود. 

گوگرد در آب نامحلول می باشد، در دراز مدت در شرایط خاص اکسِد شده و تولید ضایعات اسیدی می نماید. در غلظت بالا برای اکوسیستم های آبی خطرناک بوده، در شرایط بی هوازی گوگرد عنصری احیاء بیو شیمیایی شده و یون سولفید و هیدروژن سولفید تولید می نماید.

محصول تجزیه این عنصر اکسیدهای گوگرد می باشند که در صورت ورود به پیکره های آبی به دلیل تولید اسید سولفوریک برای محیط زیست دریایی تهدید محسوب می گردد.

بالا